Dwangverbod in de Belgische ondervragingscultuur. Een alternatief ontwerp voor de strafprocedure met gebruikmaking van een positieve strafprocesrechtelijke vrijheidsconceptie

De auteur onderzoekt de dominante interpretatie van de Salduzrechtspraak in België en doet een alternatief voorstel. Hij beschrijft eerst waarom het recht op bijstand door een advocaat bij het verhoor innoveert ten opzichte van artikel 6 EVRM. Dit gebeurt aan de hand van de twee grondslagen van Salduz: het dwangverbod-argument en het tegenspraak-argument. Hierna wordt vastgesteld dat de Belgische inquisitoire ondervragingscultuur in hoofdzaak afgestemd is op het dwangverbod – een negatieve vrijheidsconceptie voor het strafrecht – en weinig tot geen voeling heeft met de verinnerlijking van participatie door de verdachte. Tot slot stelt de auteur een andere blauwdruk voor de strafprocedure voor met gebruikmaking van een positieve strafprocesrechtelijke vrijheidsconceptie.