'How sad a fate to be old, stiff and poor'. Deservingness in almshouse application letters by impoverished Brussels elderly ca. 1750-1800

Aan de hand van een studie van de verzoekschriften tot opname in dit godshuis, wil het artikel ingaan op de vraag aan de hand van welk discours de verzoekers een plaats probeerden te bemachtigen in het godshuis. Op deze manier kan bestudeerd worden hoe waardigheid geanticipeerd en vervolgens beargumenteerd, maar ook mee geconstrueerd werd door de verzoekers van het godshuis. Wie achtte zichzelf geschikt en op basis van welke argumenten? Omdat de bejaarden schreven met als doel aanvaard te worden door de bestuurders van het godshuis, zegt hun discours enerzijds iets over de verwachtingen van het bestuur van het Godshuis Der Twaalf Apostelen maar vooral hoe deze geanticipeerd en ingeschat werden door de ouderen zelf. Op basis van welke argumenten meenden zij hun claims te kunnen leggen? Daarnaast zal een studie van de vertogen van verarmde ouderen inzicht bieden in het mentale referentiekader waaraan de verzoekers hun vertoog ophingen. Door de verzoekschriften te bestuderen, krijgen we immers een geprivilegieerde inzage in het zorglandschap van de ouderen en de kanalen die het vormgaven. Door te focussen op de tweede helft van de 18de eeuw, wil dit artikel tegen het licht houden in welke mate de formaliseringsprocessen van voorgaande eeuwen het mentale referentiekader van de ouderen hadden beïnvloed.