Hypergesofistikeerd maar onvrij

Transhumanisme kan worden verstaan als de wens om de structuur van het menselijke lichaam, en in bijzonder de opbouw van de menselijke hersenen, radicaal te wijzigen. Vaak gaan transhumanisten hierin zo ver dat zij niet langer Homo sapiens sapiens wensen te zijn, maar ernaar streven zichzelf te herscheppen tot een geheel nieuwe mensensoort (de posthumaan). Tevens treft men bij sommige transhumanisten een verlangen aan naar het eeuwige leven, goddelijke intelligentie of absolute controle over de fysische omgeving. Wanneer men zich buigt over deze ideologie, wordt men dan ook al snel geconfronteerd met de vraag of het proberen opheffen van zichzelf tot een hogere soort, niet steeds een verlies van iets dierbaars met zich meebrengt.

Dit paper onderzoekt of transhumanisme niet het gevaar met zich meebrengt vrije wil en morele zingeving op te offeren aan een queeste naar perfectie. Daniel Dennetts compatibilistische visie op vrije wil dient als aanknopingspunt voor de analyse. Daaropvolgend worden Roger Williams sciencefictionliteratuur en enkele gedachte-experimenten aangewend om na te gaan onder welke vorm een posthumane conditie een bedreiging zou kunnen inhouden voor het vrije en ethisch zinvolle leven.