Leerprocessen van volwassenen in kunstmusea. Onderzoek naar de effectiviteit van educatieve programma's en middelen in kunstmusea in Vlaanderen.

In het onderzoeksproject staan volgende vragen centraal:Hoe construeren volwassenen betekenis aan de hand van gesprekken tijdens hun interactie met kunstobjecten?In hoeverre dragen hulpmiddelen (educatieve programma’s en middelen) bij tot deze betekenisconstructie? De interactie tussen de volwassen bezoeker en het kunstgebeuren wordt vastgelegd aan de hand van gesprekken. Gesprekken in musea zijn immers vanzelfsprekende en betekenisvolle processen en producten van museumervaring. Het zijn verbale momenten die gedurende en naar aanleiding van museumbezoek gevoerd worden. Ze leggen de klemtoon op betekenis en ervaring. In dit onderzoek wordt gefocust op de gesprekken die gevoerd worden tijdens het bekijken van kunstobjecten in musea met een collectie van moderne en hedendaagse kunst. Het is de bedoeling om na te gaan op welke manier de bezoeker kijkt naar het kunstobject en welke betekenissen hij uit deze interactie haalt. De klemtoon ligt hier op het gebruik van hulpmiddelen tijdens de interactie.Het museum kan beschouwd worden als een open labyrint waar vorming, betekenisgeving en interpretaties plaats vinden en gevormd worden. Hoe deze vorming georganiseerd en overgebracht wordt, is het uitgangspunt van het onderzoeksproject.De betekenisconstructie van volwassenen ten aanzien van kunstobjecten wordt centraal genomen. Deze betekenisconstructie gebeurt aan de hand van gesprekken die mensen voeren tijdens het bekijken van kunstobjecten. Het proces van betekenisverlening kan zowel in functie staan van het begrijpen van het kunstwerk op zich als van het beter verstaan van de wereld, zichzelf en de anderen.