Een methodologie voor de vergelijkende studie van dissolutiecurven van farmaca. (Onderzoeksmandaat Erwin ADAMS)

Dissolutiecurven worden met elkar vergeleken tijdens zowel de ontwikkelings- als de prodctiefase van farmaca. Het probleem bestaat er echter in om vergelijkin op een juistse wijze uit te voeren. De huidige methoden hebben een kwalitatief of een semi-kwalitatief karakter, zodat er nood is aan een kwaltitatieve, statistische of chemometrische benadering. Deze is echter niet zo eenvoudig. Klassieke statistische testen schieten te kort aangezien men met een mutivariate situatie te maken heeft. Er zijn reeds een aantal multivariate methoden (Weibull functie, cumulatieve dissolutie, similariteitsfactor en Hotelling's T2 test) beschreven in de literatuur, maar elk van deze methoden heeft zijn nadelen en beperkingen. Het is dan ook zinvol te zoeken naar andere benaderingen zoals methoden gebaseerd op principale componenten analyse en methoden voor longitudinale gegevens. In dit onderzoek zullen de verschillende methoden met elkaar vergeleken worden en de voor- en nadelen op een rijtje gezet om uiteindelijk te resulteren in een aantal ichtlijnen en protocols die aangeven welke methode in welke situaties het beste resultaat geeft.