Een uitdieping van de componenten van zinvolheid. De centrale rol van het niet vatbare element. De relatie met zelfverstaan en ethiek.

In de filosofie wordt er een verschil gemaakt tussen de zin van het leven, en de zin in het leven. Onderhavig onderzoek concentreert zich op het thema de zin in het leven. Uitgangspunt is dat zinvolheid een centraal gegeven is in het leven van mensen, en dat zinvolheid wenselijk en mogelijk is. Courante utilitaristische stromingen menen dat er geen universele antwoorden mogelijk zijn op de vraag welk leven echt zinvol is, of waardevol. Daarom moeten mensen de vrijheid krijgen om het soort leven te leiden dat best overeenkomst met persoonlijk smaak en voorkeuren. Hoewel wij in dit onderzoek akkoord gaan met deze stelling, menen we dat er over zinvolheid meer te zeggen valt dan gewoonlijk wordt aangenomen. In de doctoraatsthesis gaven we aanzetten tot enkele centrale pijlers van zin, namelijk het hebben van een band met iets of iemand, gesitueerd zijn in een sociale, culturele en historische horizon, en het georiënteerd zijn op respectievelijk een ethische horizon en een natuurlijke horizon. Deze pijlers willen we in dit onderzoek vervolledigd, en aanvullen met een een bijkomende pijler, namelijk de band met zichzelf. Ook willlen we een substantieel mechanisme van zin, dat we formuleerden als niet-vatbare, afbakenen en uitdiepen. We brengen hierbij steeds de inherente relatie met zelfverstaan en ethiek in beeld.