Oude landbouwterrassen in het oostelijke Middellandse Zeegebied: Het vinden van sociaalecologische nalatenschappen in het “bodemgeheugen”

Terrassen zijn essentiële landbouwinfrastructuren binnen bergachtige landschappen over de hele
wereld. Onderzoek op deze terrassen heeft zich voornamelijk gericht op hun relevantie bij het
tegengaan van bodemerosie, koolstofopslag en als middel om de landbouwproductiviteit te
verbeteren. Echter, de historische betekenis van oude terrassen als verslagen van gebeurtenissen uit
het verleden wordt vaak over het hoofd gezien, ondanks het feit dat ze hotspots zijn van mensmilieu interactie. Dit heeft breder onderzoek belemmerd naar wanneer en waarom rurale
gemeenschappen terrassen aanlegden en hoe hun langetermijninvesteringen en -keuzes deze
landschappen hebben gevormd. Het doel van dit project is om oude terraslandbouwpraktijken in het
oostelijke Middellandse Zeegebied te reconstrueren, met behulp van het paradigma van
“bodemgeheugen” om de milieugeschiedenis van terrassen in Turkije en Cyprus te ontcijferen en te
reconstrueren. Het project doet beroep op een baanbrekende combinatie van methoden zoals OSLdatering, bodemmicromorfologie, geochemische analyses, detectie van lipidenmarkeringen,
fytolietanalyse en extractie van sedimentair oud DNA (sedaDNA) om inzichten te onthullen in oude
landbouwpraktijken en milieutoestanden die zijn geregistreerd in bodems. Hierdoor zal het project
ons niet alleen kennis bijbrengen over mens-omgevingsinteracties binnen vroegere rurale
gemeenschapen, maar zal het evenzeer relevant zijn voor toekomstige duurzame beheerstrategieën.