Collectieve onderhandelingen in staatsbankroeten en insolventie van bedrijven (1890-1920)

Aan het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw werden crises door in gebreke blijvende
staten aangepakt door comités van obligatiehouders. Deze comités coördineerden de
onderhandelingen en verdedigden de belangen van individuele obligatiehouders. Hun organisatie
vertoont kenmerken van "zachte coördinatie", die het midden houdt tussen gecentraliseerde en
marktgebaseerde oplossingen. Het project analyseert de historische kruisbestuiving tussen
bedrijfsinsolventie (herstructureringsprocedures) enerzijds en onderhandelingen in
obligatiehouderscomités anderzijds, met het oog op het heden. Tegenwoordig vertonen zowel
staatsbankroeten als reorganisaties van bedrijven overeenkomsten die ook bestonden in de periode
1890-1920. Het project neemt de Belgische Vereniging van houders van buitenlandse obligaties
(1898) als casestudy. Deze vereniging maakte deel uit van de Beurs van Antwerpen. Haar leden
hadden banden met de Antwerpse handelsscènes, waar zich regelmatig insolventies van handelaars
voordeden. Insolventies van obligatiehoudende particulieren en bedrijven konden beslissingen van
het obligatiecomité beïnvloeden; deficiënte obligaties konden besproken worden in schuldtaxaties
van insolvente handelaars. Het project bestudeert de organisatorische kenmerken van het
obligatiehouderscomité en de opzet van onderhandelingen en vergaderingen, in vergelijking tot
bedrijfsinsolventie.