Bijdragen tot een snellere en efficiëntere methodeontwikkeling en - validatie van farmaceutischanalystische scheidingsmethodes.

Bij de ontwikkeling van snelle methodes kunnen ofwel klassieke scheidingen geoptimaliseerd, ofwel onvolledige scheidingen geëvalueerd worden. Het laatste gebruik van scheidingsmethoden vereist de toepassing van chemometrische technieken, zoals bvb. deconvolutie en warping. Bij een snelle klassieke scheiding, wat het hoofdonderwerp is van het hier voorgestelde onderzoek, worden bvb. In de chromatografie, kolommen gebruikt die toelaten een al dan niet bestaande scheiding te transfereren of te realiseren zonder dat technieken als warping en deconvolutie nodig zijn voor de interpretatie van de resultaten. Het zijn dus snelle maar klassieke scheidingen die hier in eerste instantie beschouwd zullen worden. Binnen deze snelle methodes zal onderzoek verricht worden naar technieken en strategieën om de methodeontwikkeling, delen van de methodevalidatie en de eigenlijke analyseprocedure zo snel mogelijk te laten verlopen. Het gebruik van minimale en/of minder frequent gebruikte experimentele designs in methodeontwikkelig en methodevalidatie/robuustheidstesten van snelle scheidingsmethodes zal worden geëvalueerd.

Het gebruik van experimenteel design in methodevalidatie (voornamelijk in robuustheidstesten) zal worden geëvalueerd. De bruikbaarheid van de variantie van een supersaturated (SS) design response als maat voor de robuustheid van een methode zal worden onderzocht, evenals de schatting van de factor effecten in deze supersaturated designs. Omdat minimale screening designs (Fractional Factorial or Plackett-Burman (PB) designs) niet altijd voldoende interactie of dummy effecten bevatten om een statistische interpretatie gebaseerd op dergelijke effecten toe te laten, wordt de bruikbaarheid van randomizatie testen als statistische interpretatiemethode om significante effecten op te sporen in experimentele designs voor robuustheidstesten, geëvalueerd. Experimentele designs met een verschillend aantal experimenten zullen onderzocht en vergeleken worden : PB designs met 12 of 8 experimenten en SS designs met 6 experimenten. Hierbij wordt nagegaan of dezelfde factor effecten significant bevonden worden en wat de invloed is van een vermindering van het aantal experimenten (wel of geen verlies van informatie).

Het gebruik van experimenteel design in methodeontwikkeling en optimalisatie zal ook geëvalueerd worden. De bruikbaarheid van Process Sigma, Gage R&R studies en een experimentele design aanpak om de methode capabiliteit van een HPLC gehaltebepaling van een actieve stof in een geneesmiddel te verbeteren wordt geëvalueerd. De factoren met de grootste invloed op de capabiliteit van chromatografische HPLC methodes ter verbetering van hun precisie en precisie-tot-tolerantie ratio worden bepaald. De belangrijkheid van drie-factor interacties en hun invloed op de fractionering van designs zal worden nagegaan, alsook de schatting van effecten in uniform designs, in D-optimal design en in Rechtschaffner designs zal worden geëvalueerd.

De bepaling van 4-aminophenol (4-AP) in paracetamol tabletten met een blauwe coating met behulp van FIA wordt geëvalueerd met 2-kanaalsspectroscopie; PLS en ridge regression (laatste twee : enkel bij 2 golflengtes). Ook de detectielimiet en de kwantificatielimiet van een fluorimetrische methode voor de bepaling van 4-AP worden bepaald en vergeleken met de limieten van HPLC, FIA, ... methoden (eerst in witte paracetamol tabletten, later ook in blauwe tabletten die een storende kleurstof bevatten.