Voel jij hetzelfde? De ontwikkeling van de sensitiviteit voor affectieve aanraking in het vroege leven in een niet-klinische steekproef van ouder-baby dyades en een klinische steekproef van moeders met postnatale depressie

Aanraking is reeds lang ondermaats aanwezig in ouder-baby
onderzoek en de klinische praktijk. De langdurige effecten van
nadelige vroege ervaringen voor de ontwikkeling zijn welgekend en
gelinkt met een vroeg tekort aan ouderlijke aanraking. De rol van een
essentiële set huidzenuwen – CT-afferenten, die emotionele
informatie over zachte aanraking geleiden – binnen die verregaande
effecten, is onduidelijk. Onderzoek baseert zich vooral op
retrospectieve, cross-sectionele laboratoriumstudies, met een focus
op baby, moeder, of op z'n best de moeder-baby dyade, wat ons
begrip hindert over de vroege ontwikkeling van affectieve aanraking
in relatie tot de context, zijnde die van de ouders–moeder én vader.
Bovendien ontbreken bepaalde onderzoekstools om beter inzicht te
krijgen in de ontwikkeling van CT-afferenten en hun sensitiviteit.
Daarom beoogt dit project om CT-sensitiviteit dyadisch en
longitudinaal te onderzoeken, de ontwikkelingscontext in kaart
brengende. We zullen een prospectieve studie voeren in een
gezonde steekproef van ouder-baby dyades in de eerste 9
levensmaanden, en in moeders met postnatale depressie, met
gekende psychofysiogische methoden, en nieuwe, online tools om
CT-sensitiviteit te meten. We verwachten een sensitief
ontwikkelingskader te onthullen waarin ontwikkeling van CTsensitiviteit zich situeert met protectieve en risicofactoren. Dit zal
enorme kennis voortbrengen over de ontwikkeling van affectieve
aanraking en voor klinische preventie en interventie