Dynamica van dissipatieve gelokaliseerde structuren in niet-lineaire optische caviteiten

Complexe systemen zijn grote aggregaties van vele kleinere interagerende subonderdelen . Er is een bepaalde eigenschap die een complex systeem zondert van een die alleen maar ingewikkeld is: "emergence". Emergence is het ontstaan van gedrag en structuren die niet verwacht kunnen worden uit het gedrag van een van de bestanddelen van het systeem op zich beschouwd. Zo kunnen bv. spontaan patronen ontstaan die zichzelf te ondersteunen, zonder een externe engineering.

Emergente structuren in ruimtelijk of tijdelijk uitgebreide systemen zijn patronen die spontaan als gevolg van de koppeling van de verschillende punten in de ruimte of tijd. Dergelijke ruimtelijke structuren zijn goed gekend en bestudeerd in de optica , waar gelokaliseerde structuren lineaire optische caviteiten, ook wel bekend als "cavity solitons", voorgesteld werden voor parallelle volledig optische informatieverwerking [Barland et al. , 2002 ; Leo et al. , 2010] . Gelokaliseerde structuren kunnen worden ingeschakeld en uitgeschakeld door middel van laserpulsen en vormen dus herconfigureerbare optische pixels die de weg openen naar nieuwe en efficiënte controle- en diagnostische technieken. Vanwege hun grote potentieel voor optische gegevensopslag, pulse reshaping, golflengteconversie, e.a. ... is de fundamentele studie, zowel theoretisch als experimenteel, van de dynamica van dissipatieve gelokaliseerde structuren in niet-lineaire optische caviteiten een actueel onderwerp.