Empirische Evaluatie en Klinische Relevantie van een Dimensionaal Model voor Persoonlijkheidsstoornissen op Latere Leeftijd

In Europa is 1/5 van de personen 65+ en de vergrijzing blijft zich
verder zetten. Persoonlijkheidsstoornissen (PS) bij ouderen vormen
een enorme uitdaging voor de gezondheidszorg, met prevalenties die
lopen van 14,5% bij thuiswonende ouderen, tot 33% bij ambulante
patiënten en 80% bij residentiële. Verrassend genoeg, is er bijna
geen onderzoek naar PS bij ouderen. Een oorzaak hiervoor zijn de
de huidige categoriale PS-criteria, die niet zijn afgestemd op de
ouderen context. Echter, door de kritische kijk op de categoriale
benadering en de overgang naar een dimensionele, kan de ouderen
context nu wel de nodige aandacht krijgen. Dit klinisch onderzoek
naar het alternatieve model van PS zal zorgen voor een doorbraak in
dit veld, door evidentie te leveren voor twee dimensionale criteria:
Criterium A dat het niveau van persoonlijkheidsfunctioneren omvat
en criterium B dat de stijl omschrijft met pathologische trekken. Het
onderzoek zal de academische kennis bevorderen door in te gaan op
kwesties die belangrijk zijn voor alle leeftijden: het uitwerken van een
gemeenschappelijke nosologie, het differentiëren van pathologische
persoonlijkheidstrekken versus persoonlijkheidsfunctioneren en
evidentie opbouwen voor een omvattende conceptualisatie van
psychische stoornissen die belangrijke persoonlijkheidsdimensies en
psychopathologie integreert. Maatschappelijk zal het onderzoek een
grote impact hebben door een beter inzicht te geven in manifestatie
en diagnose van PS bij ouderen.