Gedwongen migratie als stedelijke ontwikkeling: De opkomst van formele en informele planningsbenaderingen voor de aankomst en vestiging van vluchtelingen

De relatie tussen asiel en planning wordt meestal gereduceerd tot
discussies over noodmaatregelen, zoals de bouw van asielkampen of
opvangcentra, in plaats van vluchtelingen te zien als vaste leden van
de stedelijke gemeenschap. Sommige steden hebben echter de rol
van stadsplanning erkend in het bieden van duurzame oplossingen
voor huisvesting, buurtontwikkeling en de integratie van immigranten.
Dit project analyseert de ontwikkeling van planningsreacties op
vluchtelingen vanuit twee perspectieven. Ten eerste, door de
vergelijking van nationale en lokale planningssystemen, -insituties en
-culturen richt het project zich op het ontstaan en de realisatie van
formele planningsprocedures, en de gevolgen voor vluchtelingen.
Ten tweede bestudeert het project informele planningsprocessen en
stadsmakende praktijken van vluchtelingen en verschillende
"intermediaire" actoren (NGO's, lokale welzijnsorganisaties, enz.) als
planners, samen met hun impact op het stedelijk weefsel. Dit
onderzoek verklaart de factoren die relevant zijn voor het ontstaan
van verschillende formele en informele lokale benaderingen, hun
specifieke positie binnen het bredere beleidskader van een stad, en
hun rol in het in- of excluderen van vluchtelingen. De analyse zal
systematische kennis creëren over de interactie tusssen formele en
informele planning en de 'mythe van formaliteit' in het globale
noorden deconstrueren door te tonen hoe informaliteit haar weg
heeft gevonden in de huidige planningsrealiteit.