Verborgen innovatie. Kerkkappen in België (jaren 1830-1930): constructietechnieken, architectuurhistorische contextualisering en hedendaagse erfgoeduitdagingen in internationaal perspectief.

Het adaptieve hergebruik van kerken is een belangrijke erfgoeduitdaging geworden in West-Europa. Theorieën, ontwerpprojecten en realisaties groeien enorm, maar zijn vaak gebaseerd op onvolledige evaluaties van de waarde van het erfgoed. Vooral kerken uit de 19e en vroege 20e eeuw worden als minder waardevol beschouwd omdat ze te talrijk en te recent zijn. In België hebben veel kerken uit de jaren 1830-1930 bijgedragen aan de bouwinnovatie en het resultaat van gepassioneerde debatten tussen progressieven en conservatieven over het gebruik van nieuwe materialen uit het industriële tijdperk. In de feitelijke kerkenquêtes wordt echter niet veel aandacht besteed aan deze innovaties, met name wanneer ze verborgen zijn, zoals dakconstructies. Basiskennis over dakconstructietechnologie (ontwerp, relatie met kluizen, assemblage, enz.) En materialen (hout, metaal, gewapend beton) die in kerken worden gebruikt, blijft zeer beperkt.
Het belangrijkste doel van dit onderzoeksproject is om voortaan criteria toe te voegen aan de huidige methodieken voor de evaluatie van de erfgoedwaarde door zowel technisch-constructieve aspecten als de architectonisch-ideologische context van de constructie van kerkdaken in België te bestuderen. Het onderzoek zal zich richten op Antwerpen, Brussel en Charleroi, drie van de meest geïndustrialiseerde steden van het land. Uitgebreide metingen en onderzoeken op locatie zullen worden aangevuld met literatuur, archivering en visuele bronnen om specifieke gevallen op lokaal en internationaal niveau te contextualiseren en het adaptieve hergebruik van kerken te verbeteren.