‘Hadde ik maer fransch konnen spreeken’. Een historisch sociolinguïstisch onderzoek naar de invloed van het Frans op het Zuidelijke Laatnieuwnederlands.

Dit project stelt een diepgaande studie van Franse invloed op het Nederlands voor, met bijzondere aandacht voor de taalgeschiedenis van de Zuidelijke Nederlanden, waar de afwezigheid van een endoglossische standaard in de 18de en 19de eeuw vaak wordt toegeschreven aan de sterke positie en verregaande invloed van het Frans. Door Franse invloed in de geschiedenis van het Nederlands na te gaan, hopen we een descriptieve lacune in de taalgeschiedenis weg te werken, maar willen we ook bijdragen tot de kennis van taalcontact en standaardisatie als theoretische constructen. Het eerste luik van het project omvat een metalinguïstische studie, waarbij we het discourse rond verfransing en Franse invloed in grammatica’s en andere normatieve werken uit de periode nagaan. Het tweede luik omhelst een brede diachrone analyse van Nederlands-Frans codeswitching en Franse leenmorfologie in het multigenre Historical Corpus of Dutch, met taalmateriaal van de 16de tot de 19de eeuw. Dit geeft ons een globaal overzicht van Franse invloed over tijd, regio en teksttype heen, en biedt een achtergrond waartegen we de laatste, specifiekere case studies kunnen situeren. Het derde en laatste luik omvat dan ook een specifieke analyse op basis van egodocumenten: persoonlijke brieven van soldaten tijdens de napoleontische periode en de eerste wereldoorlog. Op dit corpus worden drie gevalstudies uitgewerkt, waarbij wordt ingegaan op lexicale invloed, leenmorfologie, en syntaxis. Al deze case studies samen zullen ons toelaten om een fijnmaziger beeld te schetsen van verfransing en Franse invloed op het Nederlands, en van de achterliggende sociolinguïstische factoren die hiertoe bijdragen