Industrieel beleid als drijfveer voor EU strategische autonomie

Hoewel industrieel beleid binnen het traditionele verhaal van de Europese éénmaking hoogstens een secundaire rol heeft gespeeld, is het de afgelopen jaren onverwacht op de voorgrond getreden binnen het beleid van de Europese Unie en van haar lidstaten. De structurele geopolitieke en geo-economische veranderingen en de uitdaging van een duurzame energie- en digitale transitie liggen hier aan de basis aangezien ze een fundamentele heroverweging vergen van de rol van industieel beleid in het Europese economisch- en veiligheidsbeleid. Het recente en felbesproken Draghi rapport benadrukt het belang van een dergelijk paradigmaverschuiving. Hoewel er reeds een brede literatuur bestaat rond industrieel beleid, is dit allerminst het geval in de context van de gewijzigde geopolitieke en geo-economische situatie. Het doel van dit onderzoeksproject is dan ook om industrieel beleid te bestuderen binnen deze nieuwe geopolitieke en geo-economische context, met een focus op de EU en haar lidstaten. Centraal hierbij staat de vraag hoe Europa op een efficiënte manier industrieel beleid kan voeren om haar doelstellingen rond (open) strategische autonomie te bereiken en met welke opportuniteiten en uitdagingen dit gepaard zal gaan, zowel op sociaal-economisch, (geo)-politiek en juridisch vlak.