Solozang op poëzie van R. M. Rilke. Muzikale en woord-toon analyse bij liederen met klavier- of orkestbegeleiding. Persoonlijk verwerking in een eigen compositie.

Rilke genoot reeds tijdens zijn leven aandacht van componisten. Ook latere generaties gebruik(t)en graag zijn poëzie voor vocale composities.



Hoe staan componisten tegenover zijn teksten?

Wat trekt hen er in aan?

Is er poëzie van Rilke die bij de componisten 'populairder' blijkt dan zijn andere gedichten?

En hoe verklanken componisten zijn verzen?



Het onderzoek daarover blijft beperkt tot analyses van afzonderlijke werken of binnen een beperkte regio (zie luik 2, punt 1).

Het onderzoek richt zich vooral naar de verhouding tekst-muziek en hun onderlinge repercussie naar de behandeling van prosodie en metriek.Daarom zullen in de eerste plaats representatieve liedcomposities van verschillende componisten gezocht worden, die gebruik maken van hetzelfde gedicht..



Naast het inhoudelijke worden componisten hoogstwaarschijnlijk ook door de klankrijkdom in Rilkes verzen aangetrokken. Sommigen schreven muziek op vertaalde poëzie. Omdat we dan met een nieuwe situatie zitten en ook de prosodie niet meer vergelijkbaar is, wordt deze muziek buiten het onderzoek gelaten.



Het is de bedoeling om tot een synthese te komen. Deze wordt dan in een persoonlijk compositorisch werk verder geëxploreerd.Op die manier leidt dit onderzoek naar een verrijking van de eigen compositorische taal, meer specifiek naar de vocale schrijftechniek.