Duurzaamheid in de civiele rechtsbedeling

Duurzaamheid is een veelgehoord begrip. Ook de wereld van het recht wordt geconfronteerd met de discussie over de duurzame inrichting van onze samenleving. Zo ziet het gerechtelijk apparaat zich meer en meer geconfronteerd met geschillen waarin de overheid op basis van die duurzaamheidsdoelstellingen verantwoordelijk wordt gesteld. Minder aandacht lijkt er uit te gaan naar de vraag hoe duurzaam de rechtsbedeling zelf is. De hoven en rechtbanken zijn als openbare dienst belast met het beslechten van geschillen maar de vraag of zij dat op duurzame wijze doen, m.a.w. of de regels en procedures hierop zijn afgestemd, blijft onbeantwoord. Mijn onderzoeksprogramma wil die vraag voor de civiele rechtsbedeling, dit is het systeem voor de beslechting van privaatrechtelijke geschillen, helpen beantwoorden. Daartoe wordt onderzocht of duurzaamheid als een leidend beginsel van de civiele rechtsbedeling kan dienen en of de aanvaarding van dat beginsel ingrepen in die civiele rechtsbedeling noodzakelijk maakt. Dit onderzoek vormt een onderdeel van een ruimere analyse naar de conceptie van beginselen voor de civiele rechtsbedeling, waarbij de functies van die beginselen worden onderzocht.