Terrassen als strategie voor landbeheer in het oostelijke Middellandse Zeegebied: een langetermijn perspectief.

Terrassen maken een integraal onderdeel uit van het mediterrane
landschap. Ondanks hun wijdverspreide voorkomen, is de
geschiedenis van terrasbouw weinig gekend omdat het moeilijk is om
enerzijds hun aanleg te dateren en anderzijds hun historisch
landgebruik te determineren. Dit heeft algemeen onderzoek
belemmerd naar wanneer en waarom rurale gemeenschappen
terrassen aanlegden en hoe hun langetermijninvesteringen en -
keuzes deze landschappen hebben gevormd. Dit project is een
innovatieve studie van terrassen in Anatolië en Cyprus dat zal
onderzoeken in welke mate ze een duurzame en veerkrachtige
landbeheerstrategie vormden voor vroegere gemeenschappen in het
oostelijke Middellandse Zeegebied. We doen hiervoor een beroep op
een baanbrekende combinatie van prospectie- en
dateringstechnieken, naast geoarcheologische, archeobotanische en
geomorfologische modelleringsmethoden, die ons begrip van
vroegere terrassystemen radicaal kunnen bijsturen. Hoewel het
onderzoek zich specifiek richt op een deel van het oostelijke
Middellandse Zeegebied, zijn de aanpak en methoden generiek. De
millennialange geschiedenis van terrassen heeft een uitzonderlijk
potentieel om langetermijn landbeheerstrategieën te belichten in
relatie tot ecologische en/of socio-economische veranderingen.
Hierdoor zal het project ons niet alleen kennis bijbrengen over mensomgevingsinteracties binnen vroegere rurale gemeenschapen, maar
zal het evenzeer relevant zijn voor toekomstige duurzame
beheerstrategieën