Dit doctoraatsproject reconstrueert de geschiedenis van de opkomst en inhoud van debatten rond euthanasie in de Belgische context. De huidige inzichten blijven beperkt tot een anekdotische geschiedenis of de persoonlijke herinnering van de pleitbezorgers die vanaf de jaren 1980 in de publieke opinie en naar de politieke wereld toe ageerden. De unieke positie die België vandaag nog
steeds mondiaal inneemt in deze materie verdient een beter inzicht in de aanwezigheid van deze problematiek in de publieke opinie – op zijn minst vanaf de jaren 1930 – en de relatie van pleitbezorgers en argumentaties tot buitenlandse ontwikkelingen. Dat laatste is zeker vanaf de jaren 1980, met zowel de Nederlandse als Amerikaanse connectie, niet zonder belang. Dit
onderzoeksproject toont hoe in het België van de vorige eeuw de connotatie en argumentatie rond euthanasie verandert, hoe de strafrechtelijke situatie zich verhield tot de praktijk, welk maatschappelijk draagvlak kon worden gevonden voor levensbeëindigende praktijken en hoe de politieke wereld tot aan het parlementair werk van de jaren 1990 omging met het dan relatief nieuwe
idee van een zelfgekozen levenseinde. Daarmee wordt bijgedragen aan hedendaagse debatten rond de secularisering van de omgang met de dood, medische onzekerheid, de evolutie van bio- en medische ethiek en de relevantie van levensbeschouwelijke dimensies en breuklijnen in historisch
onderzoek.