De weg naar Alexandrië. De zintuiglijke ervaring van landschappen in Europese reisverhalen, 1919-1939

Tot nu toe richtte het onderzoek naar reisverhalen zich vooral op de
visuele ‘blik’ van reizigers op buitenlandse mensen en locaties. Om
ook niet-visuele gewaarwordingen te belichten, onderzoekt dit project
het samenspel van geluiden, smaken, geuren, en texturen in nietfictieve gepubliceerde reisverslagen. We passen deze benadering
toe op de ervaring van barre landschapstypen in Zuidoost-Europa en
West-Azië, zoals die opgetekend werd door tegen-culturele schrijvers
in het Frans, Engels, Duits en Nederlands tijdens het interbellum. Het
project beoogt om te bepalen welke materiële, intellectuele, sociale,
en tekstuele factoren de vertelde beleving van landschappen
vormgeven. Die factoren worden onderzocht via vier verschillende
onderzoekspaden die gebruikmaken van methodes uit de materiële
geschiedenis van reispraktijken, de interdisciplinaire studie van de
zintuigen, een actor-relationele benadering, en de opkomende
narratologie van de zintuigen. We ambiëren om een traditie van
reisverhalen in kaart te brengen die – door de invloed van
bewegingen zoals het primitivisme en het vitalisme – voortkomt uit
een ‘zwervende’ reispraktijk, van alle zintuigen gebruik maakt, en zo
gekenmerkt wordt door alternatieve manieren om een buitenlandse
omgeving te kennen, emotioneel te beleven en te tekstualiseren. Dit
project zal zo niet enkel de visuele bias van de huidige geschiedenis
van reisverhalen herzien, maar ook een sensoriële methode
ontwikkelen om het genre te bestuderen.