De rol van ijzer metabolisme in bèta-cell differentiatie, maturatie en functie.

Diabetes is een ziekte gekenmerkt door chronisch verhoogde
suikerspiegels als gevolg van een insulinetekort. Insuline is een
hormoon dat wordt aangemaakt door bèta-cellen in de pancreas. De
huidige diabetestherapieën streven een normale suikerspiegel na,
maar lossen het onderliggende bèta-celdefect niet op. Deze aanpak
heeft dan wel de levensverwachting en -kwaliteit van veel patiënten
verhoogd, maar van diabetes ook een chronische ziekte gemaakt.
Voor echte genezing moeten we de functionele hoeveelheid bètacellen herstellen, opdat deze de suikerspiegels opnieuw zelf zou
kunnen regelen. Dergelijke celtherapie kan gebaseerd zijn op
transplantatie van (stamcel-afgeleide) nieuwe bèta-cellen of op
herstel van de resterende eigen bèta-cellen. Betere kennis van bètaceluitrijping is cruciaal voor deze therapieën. Teveel ijzer is een
risicofactor voor diabetes omdat het slecht is voor de bèta-cel functie.
Gezien ijzer cruciaal is voor het celenergiebeheer veroorzaken
verstoringen in het ijzermetabolisme in bèta-cellen een daling van de
insuline aanmaak. Bovendien zijn het ijzer- en zuurstofmetabolisme
nauw verbonden en veroorzaakt zuurstoftekort een terugval in de
functionele uitrijping van bèta-cellen. In dit project, stel ik voor het
ijzermetabolisme te bestuderen tijdens verschillende stappen van de
bèta-celuitrijping bij muizen en in volwassen humane bèta-cellen. Het
doel is celtherapie voor diabetes te verbeteren door een beter begrip
van het ijzermetabolisme in bèta-cellen.