India heeft met de Organ Transplantation Act van 1994 de verkoop van organen strikt verboden. Toch blijkt dat jaarlijks zo'n 2000 nieren illegaal verkocht worden op zwarte markten. De grote vraag in India voor de Indiase regering op dit ogenblik is hoe men werkelijk de illegale orgaanverkoop kan stoppen. Hiertoe zijn twee voorstellen gedaan. Enerzijds is het opnieuw legaal maken van orgaan verkoop geopperd als oplossing. Er wordt echter gevreesd dat deze maatregel nadelig zou zijn voor dat deel van de bevolking dat het met minder levensmiddelen moet stellen. De Indiase regering heeft geopteerd voor het tweede antwoord en is van start gegaan met een nationaal programma dat poogt de 'orgaanoogst' van breindode patiënten te faciliteren. Op deze wijze tracht het de hoge vraag naar organen tegemoet te treden, vanuit de assumptie dat een toename in het aanbod van organen automatisch een einde zal maken aan de illegale orgaanhandel.
NGOs hebben gevonden dat de inbedding van orgaan 'donatie' van breindood patiënten in de praktijk in een Indiase context in de praktijk geen evidentie is. Met mijn onderzoek tracht ik de culturele factoren te onderzoeken die de acceptie de breindood definitie en van orgaantransferts van breindode patiënten faciliteren of -anderzijds- er tegen in druisen. Belangrijke culturele noties die ik onderzoek zijn, lichaam, gift, sociale hiërarchie en meer in het algemeen ook inheemse antwoorden op het 'mind-body' probleem. Van hieruit tracht ik de assumpties bloot te leggen die in de definitie van breindood en de praktijk van orgaanoogst van breindode patiënten verscholen zitten.