Twee generaties van schrijvers-kunstcritici. Een onderzoek naar de functie van de kunstkritiek als genre bij August Vermeylen en Jan Walravens

Dit project wil de kunstkritiek benaderen als een genre sui generis, dat het beschrijven, interpreteren en beoordelen van contemporaine kunstwerken vooropstelt met het oog op instructie van een publiek. Kunstkritiek wordt in België in tegenstelling tot in de ons omringende landen, en vooral in Frankrijk en Nederland, nauwelijks bestudeerd. Het corpus voor dit project bestaat uit de niet-literaire kunstkritische teksten van de academicus August Vermeylen (1872-1945) en de journalist Jan Walravens (1920-1965), leidende figuren uit twee generaties Nederlandstalige kunstcritici in België. Voor de beschrijving van het genre van de kunstkritiek wordt uitgegaan van een prototypische benadering. Dit houdt in dat prototypische kenmerken van het genre beschreven worden op basis van het werk van (buitenlandse) auteurs die voor de gekozen critici als model dienden, en van de secundaire literatuur over hen. Eens die kenmerken geïnventariseerd zijn, wordt het genre vanuit een pragmatisch perspectief onderzocht. Na een discoursanalytische lezing van de teksten van Vermeylen en Walravens en een studie van hun formele kenmerken, wordt de functie van die teksten bepaald. Om de specificiteit van de kunstcritici beter te zien, wordt hun visie op kunst geconfronteerd met die op literatuur. Daarnaast wordt gekeken of het verschil in generatie van beide kunstcritici ook leidt tot verschillende functies die aan het genre van de kunstkritiek worden toegekend.