De adaptieve rol van antimicrobiële peptiden in het immuunsysteem en de antipredatiemechanismen van amfibieën

In 1987 werd aangetoond dat twee peptiden, gevonden in de huidsecretie van de Afrikaanse klauwkikker Xenopus laevis, in staat zijn om een brede waaier aan micro-organismen te doden. Deze peptiden werden prompt beschouwd als veelbelovende leidmoleculen voor de ontwikkeling van een nieuwe klasse antibiotica, waartegen bacteriën zeer onwaarschijnlijk resistentie zouden kunnen evolueren. Sinds deze ontdekking zijn honderden antimicrobiële peptiden (AMPs) gekarakteriseerd in andere amfibiesoorten, waardoor vandaag de dag algemeen wordt aangenomen dat deze dieren een unieke component in hun immuunsysteem hebben, die bescherming biedt tegen huidinfecties. Maar is dit echt waarvoor de AMPs in amfibieën dienen? Dit project omvat een reeks in vitro en in vivo experimenten om bijkomende adaptieve functies van AMPs te onderzoeken in zowel het immuunsysteem als in antipredator verdediging. Enerzijds onderzoeken we of AMPs bijkomende functies vervullen in de immuunrespons naast het direct doden van micro-organismen, zoals de recrutering of de regulatie en educatie van immuuncellen. Anderzijds onderzoeken we of deze peptiden zelf een toxische werking vertonen in model-predatoren (bvb. door cytotoxciteit, of door een inflammatie/allergene reactie te veroorzaken), of het effect van andere toxines kunnen verhogen (bvb. door de opname van deze toxines doorheen epithelia te versnellen). Naast nieuwe inzichten in de toxinologie van amfibieën, levert dit project ook nieuwe onderzoekspistes voor de farmacologische studie van AMPs.