Samenvatting
De relatie tussen mens en dier loopt als rode draad doorheen de filmische ontdekkingstochten van Werner Herzog. Of het gaat om mensen die hun beestachtige impulsen omarmen, of Herzog gebruikt de mysteriën van het dierenrijk om te polsen naar de onbegrijpelijke wreedheid van de kosmos. Suïcidale pinguïns, angstige aapjeskolonies en slapende zwijnen zijn hier steevast de poortwachters der entropie die de kijkers gidsen doorheen de zinloosheid van het bestaan. Maar wat voor dier is Herzog zelf? Eentje dat beelden maakt voor andere dieren. Is de filmmaker geen bodemvoeder die teert op de overlevingsstrijd van een ander? Dit stuk poogt de rollen om te draaien en Herzog zijn menagerie aan het woord te laten over de spanning tussen romantiseren, vernielen en overheersen die Herzogs werk kenmerken.
| Originele taal-2 | English |
|---|---|
| Specialist publicatie | Rekto:verso |
| Status | Published - 1 mrt 2023 |