Hoe onderzoek doen bij sociaal kwetsbare kinderen en jongeren? Een methodologische discussie en leidraad

Hoe breng je kinderen en jongeren die in de marge van de samenleving leven in het centrum van een onderzoek? En vragen kinderen en jongeren die in precaire omstandigheden opgroeien om een andere, gedifferentieerde onderzoeksaanpak? Dat zijn de vragen die in dit rapport centraal staan. Gebaseerd op goede onderzoekspraktijken uit binnen- en buitenlands onderzoek in diverse disciplines, staan we stil bij de specifieke uitdagingen die zich stellen in de verschillende fases van onderzoek: sampling, dataverzameling, data-analyse en rapportage. Voortbouwend op onderzoekstradities die recht willen doen aan de communicatie- en participatierechten van kinderen en jongeren, bespreken we een geselecteerd aantal kwesties. Daaruit vloeien onderzoeksaanbevelingen voort die het perspectief van kinderen en jongeren als uitgangspunt nemen. In het bijzonder voor deze kinderen en jongeren, die zich vaker sociaal geïsoleerd en minder geaccepteerd voelen, achten wij deze benadering cruciaal. Een sleutelterm in dit rapport is ‘gevoeligheid’. We ontlenen dit begrip aan het boek van Pranee Liamputtong (2007), een van de relatief zeldzame methodologische handboeken integraal gewijd aan kwetsbare groepen (zie ook Knight, Roosa & Umaña-Taylor, 2009).