Het Belgisch politieonderwijs: kan wat niet is nog komen?

De bijdrage is een reflexie op hoe het politieonderwijs zich in de voorbije 20 jaar heeft ontwikkeld. De aandacht in de media, de vaklitteratuur, op studiedagen tot en met hoorzittingen in de kamer zorgden er voor dat het politieonderwijs regelmatig in de belangstelling stond en nog steeds is. Het artikel analyseert een aantal knelpunten die het actuele Belgisch politieonderwijs kenmerken en zoekt naar een antwoord op vragen als: heeft de hervormde politieopleiding zijn voormalige complexiteit ingeruild voor een slagvaardiger en maatschappelijk georiënteerd politieonderwijs? Het actueel politieonderwijs draagt de kenmerken van een interne bedrijfsopleiding. Wat zijn de gevolgen op het functioneren en de kwaliteit ervan? Hoe zit het met de externe inbreng en de vermaatschappelijking van het politieonderwijs? Kan het politieonderwijs zich inpassen in de Europese kwalificatiestructuur voor het regulier onderwijs (EQF) en hoe verhoudt het zich actueel tot het regulier onderwijs?
Kanttekeningen worden geplaatst bij wat er ondertussen (intern) werd ondernomen en hoe het komt dat er al die tijd zo weinig vooruitgang is geboekt. Beschouwingen worden gemaakt bij hoe het verder moet gelet op de nieuwe context en perspectieven geformuleerd in de beleidsnota ‘Politieonderwijs binnen het veiligheidsonderwijs’ van de vicepremier en minister van Veiligheid en Binnenlandse Zaken.
Het artikel is bedoeld als een pleidooi voor een blijvende kritische reflexie en discussie over de toekomst van de politieopleiding. Het gaat om de opdracht van het politieonderwijs binnen de voortschrijdende complexiteit van de samenleving en de er bij horende veiligheidsbeleving. Dit stelt hoge en nieuwe verwachtingen en eisen aan de competenties van de politieprofessionals. Hun initiële opleiding en aanvullende vormingen zijn hierbij van essentieel belang.